Ρεπίν, Ιλία Γεφίμοβιτς

(Κουγκούγιεφ, Χάρκοβο 1844 – Κουοκάλα, Φιλανδία 1930). Ρώσος ζωγράφος. Πρώτος του δάσκαλος στην τέχνη ήταν ένας ζωγράφος εικόνων, ο Μπουκάνοφ. Στην αρχή φοίτησε στη Σχολή Σχεδίου της Πετρούπολης (1863) και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της ίδιας πόλης (1864). Επισκέφθηκε τη Βιέννη, τη Ρώμη και το Παρίσι. Κατά προτίμηση ζωγράφιζε ρωσικά ιστορικά θέματα (Iβάν ο Τρομερός, Οι Ζαπορόγε, 1891 κλπ.). Εμπνεύστηκε επίσης από θέματα χαρακτήρων και κοινωνικού περιεχομένου (Οι αποχαιρετισμοί του νεοσύλλεκτου 1879, Οι εργάτες του Βόλγα, 1870-1873, που θεωρείται το αριστούργημα του, Η θρησκευτική πομπή, 1880, που δείχνει την επίδραση του Κράμσκοϊ κλπ.). Υπήρξε επίσης εξαίρετος προσωπογράφος (Ρουμπινστάιν, Μουσόργκσκι, Γκλίνκα, Λιστ κλπ.) και δραστήριος υποστηρικτής των «κινητών εκθέσεων». Η εξαιρετικά ρωμαλέα έκφραση των μορφών του, η δραματική σύνθεση της σκηνής, η εκκεντρικότητα των χρωμάτων του αποτελούν τα νευρώδη χαρακτηριστικά της τέχνης του και ταυτόχρονα, τα όριά της, μια και παρουσιάζει μια κάποια κλίση στον φιλολογικό τόνο και στη μελοδραματική σκηνή. Ο Ρ. ωστόσο επηρέασε αποφασιστικά τον ρωσικό ρεαλισμό και, αργότερα, από ορισμένες απόψεις, και τον «σοσιαλιστικό ρεαλισμό» της Σοβιετικής Ένωσης. «Ο κριτικός Β. Στάσωβ», προσωπογραφία του IT. Ρεπίν, με έκδηλα τα στοιχεία του ζωγραφικού ρεαλισμού». «Η θρησκευτική πομπή». Η τέχνη του Ρεπίν,, που επρόκειτο να ασκήσει αποφασιστική επίδραση στο ρωσικό ρεαλισμό και αργότερα στο σοβιετικό «σοσιαλιστικό ρεαλισμό», παρουσίασε με επιτυχία δραματικές σκηνές από τη ζωή των Ρώσων χωρικών (Πινακοθήκη Τρετιακώφ, Μόσχα).